DRRR - Miejsce

Witam wszystkich na nowym bloggerze, na którym jeszcze trudniej będzie śledzić obserwowane blogi! :D Mogli ten odnośnik pierdolnąć jeszcze niżej, serio.
Dzisiejszy miniatur znowu jest bezpłciowy. Miejsce mówi częściowo, co się działo przed "Dyskrecją" choć i tak nikt nie wie, o chuj im chodzi. Kończą mi się pomysły, mam ochotę na opowiadanie, ale pomysł jest jedynie na lesbijki, w dodatku moje, więc jest z grubsza chujowo.
Weźcie mi jebnijcie, żebym się wzięła do roboty co? Ale też nie za mocno, ja jestem delikatną istotką.
Tak, to wszystko.
Zapraszam.



Zapach alkoholu i męskiego potu drażni nos, godzina pierwsza trzydzieści piątkowego wieczoru, sypie piach pod  i tak ociężałe już powieki.

Siedzę przy stoliku sam ze sobą, popijając sake odlatuję myślami w inne miejsce, w takie, w którym moje życie nie jest padołem porażek, ale niestety głośna muzyka i śmiechy bezustannie ściągają mnie na ziemię i przydeptują do niej na kilka długich chwil, by potem na chwilę zluzować uścisk i ponowić proces.

Podnoszę wzrok, widzę mężczyznę hen daleko po drugiej stronie baru.
Pije wodę mineralną, na blacie przed nim maluje się mapa z okruszków po słonych paluszkach, światła tańczące na tlenionych włosów stale zmieniają ich kolor.
To ty skarbie, widok twojej zmęczonej twarzy budzi we mnie mieszane uczucia, sprawia, że głęboko w trzewiach coś się przewraca.
Może to mdłości, a może zauroczenie?

Podszedłbym do ciebie i spróbował zagadać, jak za starych dobrych czasów, kiedy sprawy między nami ograniczyły się do przygodnego seksu i głupkowatych gonitw donikąd.
Jednak w obecnej sytuacji jest mi głupio, wtedy wyszłoby na to ty masz klasę, a ja jestem zwykłym dziwakiem nie umiejącym sobie odpuścić, a to twoja rola, to ty masz być tym desperatem.

Dopijam sake i podnoszę się powoli widząc zakłopotane spojrzenie kelnerki, która nie wie gdzie posadzić nowo przybyłą parę.
Niech im będzie, pójdę sobie.

Biorę swoją kurtkę i ruszam do drzwi z zamiarem wyjścia, jednak dopada do mnie druga kelnerka - urocza brunetka z cieniami pod ślicznymi oczętami - i z uprzejmym uśmiechem wskazuje wolne pojedyncze miejsce bliżej ciebie.
No dobrze, niech jej będzie, zostanę jeszcze.

Normalnie odmówiłbym uprzejmie i odszedł w swoją stronę, ale na zewnątrz jest zbyt zimno, ja jestem za mało pijany, a w czaszce kołacze się zbyt wiele myśli, których nie umiem nawet nazwać.

Siadam na wolnym miejscu i zakładając nogę na nogę posyłam ci przelotne spojrzenie. Przerzuciłeś się z wody na drink zsiadłego mleka i koniaku i dałbym sobie rękę uciąć, że przez chwilę zawiesiłeś na mnie wzrok topazowych oczu.

Utwór się zmienia, para siedząca na moim starym miejscu zaczyna się kłócić, a ty zamknięty na to wszystko wyjmujesz różowy ołówek z wewnętrznej kieszeni kamizelki.
Może to i dobrze, że zdecydowałem się zostać, może w końcu coś się stanie.
Jak na potwierdzenie moich myśli zaczyna padać deszcz.