DRRR - Dyskrecja

eeehhhh.
No siemanko.
Kolejny szot, no bo czemu by i nie?
Smacznego.











Sobotni jesienny wieczór.
Cicha muzyka mieszająca się z ciężkim od dymu tytoniowego powietrzem, barman polerujący kieliszki, stłumione rozmowy przy świetle księżyca i słone przekąski stojące na okrągłych lakierowanych stolikach.

Jakaś para wychodzi w pośpiechu z trudem trzymając na smyczy tlące się pożądanie, inna rozstaje się w kłótni i złości, on kończy z winem na koszuli, ona z rozmazanym od łez makijażem, ale spokojnie dziewczyno, deszcz leje jak z cebra, nikt się nie dowie, nikt nie zobaczy.
Wężowy język przebiega po wąskich wargach pokrytych solą i alkoholem, kościste palce obracają szyjkę pełnego do połowy kieliszka, płyta zacina się, czas na chwile staje w miejscu, wyjątkiem jest jedynie uderzający o serwetkę różowy ołówek uwieziony w szponach bestii.

Nie zauważyłem Cię od razu, rzuciłeś mi się w oczy dopiero kiedy kelnerka zamiast wódki czy sake przyniosła Ci zsiadłe mleko w kieliszku do czerwonego wina a ty nie podnosząc wzroku znad szkicu podziękowałeś i umoczyłeś wargi w tej ohydzie.

Topazowe oczy spacerują po pomarszczonej serwetce, między szerokimi brwiami pojawia się drobna zmarszczka, poprawiasz coś drugą dłonią luzując muchę. Siedzisz niedbale, zgarbiony z szeroko rozstawionymi łokciami wyznaczającą granicę twojego małego świata,  w którym zamknąłeś się i odizolowałeś.

Staram się, aby moje obserwowanie twoich ruchów nie wyglądało zbyt oczywiście, od czasu do czasu, konkretnie po dziesięciu sekundach odwracam głowę, aby wzrokiem  przebiec po lokalu lub obejrzeć swoje paznokcie, czy po prostu upić gorzki łyk.

Wstajesz, szurasz krzesłem o wytartą podłogę, spomiędzy warg wyjmujesz papierosa i dopijając mleko wciskasz peta do kieliszka gasząc go z cichym syknięciem.
Odwracam wzrok obserwując jak krople deszczu uderzają o okna i czekam, aż miniesz mnie, abym mógł się obrócić i odprowadzić cię wzrokiem do wyjścia, ale ty kładziesz na moim stoliku chusteczkę i przebiegając szorstkimi palcami po moim nadgarstku wychodzisz zarzucając na głowę płaszcz.

Zmieszany spuszczam wzrok, aby ujrzeć wpatrujący się we mnie wzrok szkicu mojej własnej twarzy.
Kto by pomyślał, że jestem aż tak niedyskretny.
Dopijam wino obracając chusteczkę, tak jak się domyślałem jest tam adres.
No dobrze Shizuo, niech Ci będzie, bądźmy niedyskretni i zagrajmy według Twoich zasad.