| Haikyuu oneshot: Gold |

Witam.

Każdy ma pewnie zasadnicze pytanie "gdzie jest rozdział?" otóż ja też chciałabym wiedzieć, pisałamk go potem usłyszałam to i ten shot sam się napisał...bez zbędnego przedłużania zapraszam resztę omówię pod shotem uznajmy,  że po prostu ratuje systematyczność
Zapraszam.

Przez rozpościerającą się przed moimi oczyma krainę płynie dźwięczne gwizdanie pieszczące moje uszy swoją łagodną melodią.
Wielobarwne kwiaty usiane u moich stóp odbijają od swoich delikatnych płatków promienie złotego słońca wiszącego na bezchmurnym  beżowym niebie, na tle którego złocista gwiazda zdaje się topić i scalać z całym sklepieniem.
Z oddali dochodzi mnie donośna melodia wygrywana na bębnach, smukłe drzewa o niewinnych zielonych listkach poruszają się na wietrze, jakby w rytm odległej muzyki, ziemia drży jak pieszczona przez kochanka skóra, moje stopy same niosą mnie do przodu.
 Do jednostajnej melodii dołącza klaskanie, i radosne okrzyki mieszające się z mruczeniem cymbałków z horyzontu nadciąga złota fala pochłaniająca swoim bytem wszystko co wejdzie w jej drogę.

Nadchodzi On.

Złoty tron niesiony przez czterech prężnych mężczyzn o złotej skórze, i pustym spojrzeniu kołysał się na boki, muzyka wygrywana przez pochód ciągnący, się za Księciem cieszyła jego ucho, choć umysł pozostawał smutny zupełnie nietknięty melodią na jego cześć.
Wraz z urodzeniem przyszło błogosławieństwo wszystkiego o czym mógł tylko zamarzyć, ale wraz z nim wiązało się przekleństwo, koniec, końców, nic nie jest, za darmo, za wszystko trzeba zapłacić swoją cenę. Klątwa złotego dotyku miała prześladować go, aż do dnia śmierci.
Jedynie na początku miało to swój urok, tylko przez krótki czas Książątko radowało się swoim nadzwyczajnym darem a teraz nie jest już w stanie odróżnić fałszu od prawdy.
Złota tafla ma swoje własne prawdy.
Topazowe oczy ze znudzeniem oderwały swoje liche zainteresowanie od mieniących się idealnych paznokci na nieznaną krainę.
Wszystkie kwiaty, falująca na wietrze trawa i drzewa na jego oczach zamieniały się w nieruchome złote karykatury samych siebie.
Kozume westchnął smutno odwracając wzrok od rozpościerającej się przed nim martwicy.


Piętrzący się na horyzoncie las zaczął upadać, a konary powalonych drzew trawiła złota zaraza rozlewająca się dalej na ziemię.
Zatrzymałem się kiedy drgania nasiliły się, a muzyka stała trudna do zniesienia.
W oddali majaczył niewyraźny złoty kształt, zbyt  jasny, aby odróżnić od siebie poszczególne elementy, jednak z każdą sekundą złoto przybliżało się, rosło, i rozprzestrzeniało.
Złoty Książę swoim dotykiem wszystko wokół zamieniał w zimne złoto, piękna kraina umierała.
Czy to wszystko jest jeszcze prawdziwe? A może postradałem zmysły? Czy mogę ufać moim oczom?
Wstrzymałem oddech kiedy minęli mnie pierwsi strażnicy Kozume, wysocy i muskularni kroki ich były ciężkie, twarze posępne, a ciała pokryte złotą taflą...Nie to nie byli strażnicy...Przede mną rozciągał się pochód posągów.
Zapierające dech w piersiach widowisko mogłoby trwać dalej, jednak zostałem zauważony.


Czarna ziemia, na której stałem kilka chwil wcześniej w mgnieniu oka przerodziła się w drobny złoty pył.
Pochód zatrzymał się, na moją sylwetkę padły lśniące oczy, książę wstał z tronu patrząc na mnie groźnie.
- Kim jesteś? - zapytał warkliwie choć jego głos brzmiał jak najpiękniejsza muzyka jaką kiedykolwiek znał człowiek
- Tetsuro - skłoniłem się nisko pokazując swój szacunek, złote bransolety na jego nadgarstkach zadzwoniły cicho, szczupłe biodra przepasane cienkimi złotymi łańcuchami przytrzymującymi skromne odzienie zakołysały się, Kozume zszedł na ziemię stając przede mną.
- A więc Tetsuro, jak śmiesz stawać na drodze mi? - spytał patrząc na mnie z dołu, ręce skrzyżował na drobnej a co najważniejsze obnażonej klatce piersiowej.
- Jedynie wędruję tędy Panie - odparłem dygając lekko.
Książę prychnął wyciągając przed siebie dłoń chciał mnie dotknąć wykonując na mnie wyrok, ale zatrzymał palce milimetry od mojej skóry.
Z zachodu dopadł nas wiatr niosący ze sobą wciąż jeszcze żywe płatki wiśni, które napotkawszy złociste włosy Kozume wplątały się w nie lubieżnie dodając mu uroku, a mi odwagi głupca.
Uśmiechnąłem się zuchwale pochylając się w stronę blondyna.
Chcę skraść złotego całusa nawet za cenę życia.
Ku mojemu zaskoczeniu Kozume nie odsunął się, zamiast tego stanął na palcach łącząc nasze usta a potem ze smutnym uśmiechem obserwował jak zamieniam się w złoty posąg.
.
.
.
.
.
Obudziło mnie natarczywe szturchanie, i stałe powtarzanie mojego imienia z prędkością karabinu maszynowego, potem poczułem coś wilgotnego ciepłego, i delikatnego dotykającego moich warg.
Uchyliłem powieki zasłaniając twarz przed ostrymi promieniami słonecznymi.
- Kuroo wstawaj, no już - Kenma szturchnął mnie jeszcze raz.
Nade mną wznosiły się pokaźnej wysokości słoneczniki, zewsząd dochodził ich ostry zapach i cykanie świerszczy.
Kolejne szturchnięcie.
Rozsunąłem palce zerkając na pochylającego się nade mną Kenmę ubranego w moją bluzę.
Oh...więc to był sen? To by wyjaśniało...wszystko...zamrugałem wciąż z lekka ogłupiony a Kenma dalej mnie szarpał
- No już Kuroo wstawaj musimy iść!
Podniosłem się do siadu analizując sytuację, a blondyn widząc, że wraca mi świadomość szybko dopadł do plecaka.
- Co...co się dzieje?
- Musimy iść Dragonite jest niedaleko, niecałe trzysta metrów na wschód - mruknął zakładając plecak nie odrywając przy tym wzroku od telefonu a konkretniej od tej głupiej aplikacji, przez którą zgubił się już dobre pięć razy szukając czegoś tam.
Podrapałem się po głowie. No tak...

----------------------------------------
Tak...napisałam dziwne nie wiadomo co i zwieńczyłam to tumblrowym memem o Pokemon Go. Jestem spakowana mogę iść do piekła. Chyba zbytnio podnieciłam się drugą serią, no i ta grypa </3
Dla tych, którzy zgubili się w moim toku myślenia - Kuroo i Kenma polowali na Pokemony z nową aplikacją która ma wyjść w 2016,  ale czarnowłosy frajer zasnął i fantazjował, ot cała historia, początkowe założenie było całkiem inne, i też jestem zaskoczona z obrotu spraw, ale mówi się trudno.
A tak szczerze, to w sumie nawet mi się to podoba...mogłoby być bardziej sensowne, ale nie można mieć wszystkiego ;w;.
Podzielcie się swoją opinią na temat shota i nowego tła~!